27 ετών. Καλησπέρα!!! Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και ένα χρόνο 30 χρόνων εκείνος, μένουμε μαζί εδώ και λίγους μήνες… Είναι ένα πολύ καλό παιδί που με νοιάζεται και με φροντίζει δεν έχω κανένα παράπονο από τη συμπεριφορά του απέναντι μου… Το θέμα μου είναι ότι νιώθω σαν να είναι λίγο χαζούλης (το λέω όσο πιο κομψά γίνεται) δηλαδή σε κουβέντες που κάνουμε μαζί αλλά και με άλλους λέει πράγματα που δεν ισχύουν πχ ότι άκουσε να συμβαίνει αυτό, μπερδεύει γεγονότα, συνέχεια όταν τον ρωτάμε κάτι δε θυμάται και όλοι του λέμε έλεος πάλι δε θυμάσαι κτλ… Εμένα όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί νιώθω ότι όλοι μπορεί να τον κοροϊδεύουν αλλά και εγώ σαν σύντροφος νιώθω ότι δε μπορώ να κάνω μια συζήτηση της προκοπής με αυτόν τον άνθρωπο… Με προβληματίζει όλο αυτό γιατί νιώθω μήπως τελικά θα έπρεπε να χωρίσω μαζί του για αυτό το λόγο ή απλώς είναι ένα ελάττωμα που πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό όπως μπορεί και εκείνος να συμβιβάζεται με τα δικά μου ελαττώματα. Θα ήθελα τη βοήθεια σας!!! Ευχαριστώ πολύ!!

Στο ερώτημα σας απάντησε ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής

Αγαπητή Αναγνώστρια,

Όπως φαίνεται από την περιγραφή σου δεν γνωρίζεις αν η συμπεριφορά του συντρόφου σου οφείλεται σε κάποια διαγνωσμένη πάθηση ή στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του. Αναφέρομαι σε αυτό γιατί είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο που θα πρέπει να γνωρίζει ο σύντροφος. Όχι φυσικά για να καθορίσει αν θα επιλέξει να μείνει στην ερωτική σχέση αλλά για να γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις.

Αναλύοντας τώρα την κατάσταση και περισσότερο το πώς εκφράζεσαι, πιστεύω ότι έχεις σιγά σιγά απομακρυνθεί και ίσως αποστασιοποιηθεί από την σχέση σας. Δεν γνωρίζω τι σας έφερε κοντά όμως είναι ξεκάθαρο το τι σε απομακρύνει. Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη απόφαση το αν θα μείνεις ή θα χωρίσεις μαζί του όμως πιστεύω ότι θα είναι καλό να αντιληφθείς τους λόγους που θα οδηγήσουν στον ένα ή τον άλλο δρόμο.